วันศุกร์ที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ผิดไหม..ที่ผมจะฮาร์ดคอร์

สิ้นสุดตลาดซื้อขาย

........................................

หลังจากฟูมฟายปานประหนึ่ง
โดนถอนขนจากรอบรูทวารโดนกระเทยควายร่างยักษ์
พลพรรค “เดอะ คอป” แห่งลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาหลายคนยังออกอาการวิตกจริต
หลังจากรายชื่อผู้เล่นนัดชนข่างปั้นหม้อหล่นมาถึงมือ
บ้างต่อว่าต่อขาน “เดอะ คิง” กับการเลือกนักเตะที่คิดว่าไม่ใช่
บ้างคาดเดาและอคติกับรูปทรง และ แผนการเล่น ประหนึ่งตัวเองคือ “ปรมาจารย์แชงค์ลี่ย์” กลับชาติมาจุติ
ป้าด...!!! เจริญพร.. เถอะ พ่อคุณรุนช่องทั้งหลาย

........................................

แล้วงัย...!!!
หลังสิ้นเสียงนกหวีดยาวที่ “แอนฟิลด์” กับ 2 ประตู และ สามแต้มอันล้ำค่า
กลับไม่มีแม้เศษเสี้ยวแห่งความรู้สึกของการสำนึก
โดยกลับกันหากเจอ”ช่างปั้นหม้อ”แล้วเสมอหรือแพ้ เหล่ากูรูทั้งหลายคงพองขน
เสียงวิพากษ์วิจารณ์คงอึงมี่
“บอกแล้วงัย เอาตัวนั้นเล่นทำไม เล่นไม่เห็นจะเอาอ่าว แมวไม่เห่า”
“เห็นไม๊ .. ไม่เชื่อ แผนนี้มันเวิร์คที่ไหน จัดตัวอย่างนี้ เสียอารมณ์ วุ๊ยส์”
โอ๊ย...สารพัด ราวกับตัวเองเป็นสุดยอดผู้จัดการ ณ พ.ศ. นี้
และร้ายที่สุด อาจมีถึงออกว่าด่าและขับไล่ “เดอะ คิง” เป็นรายวัน

........................................

จิตวิญญาณ ของ “ลิเวอร์พัดเลี่ยน” ทั้งผอง กำลังคลอนแคลน
เพราะหลายคนเริ่มลืมวิถีแห่งมัน (หรือเปล่า ?)

........................................

มีเรื่องเล่าขานถึงการเป็น”ทีมต้องคำสาป”
กี่โศกนาฏกรรม กี่จุดหักเห ที่ฉุดรั้งดึงลากกระชากถู
จากสูงสุดสอยยันต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ก็มีให้เห็นเป็นประจำ
แต่...
ก็ไม่ใช่เพราะทีมเดียวกันนี่หรือ ?
ที่สร้างเทพนิยายและมหากาพย์เป็นว่าเล่น
ตบปาก กูรู ให้เจ็บปวดราวเกิดสิวหัวช้างข้างริดสีดวงทวารก็มิปาน
ทั้งเทพนิยาย 3 ถ้วย ปี 2000/2001 หรือแม้แต่มหากาพย์อย่าง อิสตันบูล

........................................

เกือบ 30 ปี ที่เฝ้าเชียร์ เฝ้าตาม และเคียงข้าง
ผมมีแค่ “ศรัทธา” และ “ไว้ใจ” ให้กับทีมที่ผมรัก
ศาสตร์แห่งโลกลูกหนังอาจเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา
แต่เมื่อถึงเวลาที่เหมาะที่ควร
“จิตวิญญาณที่แท้จริงของ”ลิเวอร์พูล”จะกลับมา”

ผมยัง “ศรัทธา” และ “ไว้ใจ” ใน “ลิเวอร์พูล” เช่นเดิม

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น